💠🔹امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام⇩
《احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِکَ

بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِکَ》
كينه و بدخواهى ديگران را

از سينه خود درو كن

تا بدخواهى به تو از سينه ديگران

ريشه كن شود
↲نهج البلاغه، حکمت ۱۷۸

💠امام «علی» علیه السلام:
همه زهد، ميان دو جمله از قرآن قرار گرفته است. خداى تعالى مى فرمايد: «تا بر آنچه از دستتان مى رود اندوهگين نباشيد و بدانچه به دستتان مى آيد شادمانى نكنيد». كسى كه بر گذشته تأسف نخورد و بر آينده شادمان نباشد زهد را از دو سوى آن گرفته است
📜حکمت ۴۳۹ نهج البلاغه

《اِنَّ الحَرامَ لا ینمی وَ اِن نَمی لا یبارَک

لَهُ فیهِ وَما اَنفَقَهُ لَم یؤجَر عَلَیهِ وَما خَلَّفَهُ

کانَ زادَهُ اِلَی النّارِ》
به راستی که حرام افزایش نمی‌یابد

اگر افزایش یابد، برکتی ندارد

و اگر انفاق شود، پاداشی ندارد

و اگر بماند، توشه‌ای به سوی 

آتش خواهد بود
↲کافی، جلد ۵، صفحه ۱۲۵

🔴 دو کلمه در باره‌ی وَرَع …
✅ حاج آقا مجتبی تهرانی(ره):
🔹در روایت آمده، آنچه موجب می‏‌شود، ایمان در دل انسان استوار بماند، «وَرَع» است.[۱] وَرَع آن حالتی در انسان است که به خود بگوید: «نکند من خلاف کنم»! در مقام عمل، به این حالت «پرهیز از حرام» گفته می‏‌شود. وَرَع مانند تقوا یک ملکه است. تقوا ملکه‌‏ای است که دو پایه و اساس دارد؛ یک پایه آن «ایمان‏ مستمر» و پایه دیگرش «عمل ‏مکرّر» است. وَرَع نیز مانند تقوا ملکه‌ای است که وجودش در انسان باعث می‏‌شود، ایمان در دل استوار بماند. در مقابل وَرَع، لااُبالی‏‌گری یعنی بی‌‏باکی نسبت به گفتار و کردار قرار دارد. این حالت است که موجب تزلزل ایمان می‏‌شود. لااُبالی‏‌گری، ایمان را متزلزل می‌‏کند و وَرَع آن را پایدار می‏‌کند.(۸۳/۱۲/۳)
📚 [۱]. بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۳۰۴؛ «عَنْ أَبَانِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ أَبِي‏عَبْدِاللَّهِ قَالَ قُلْتُ مَا الَّذِي يُثْبِتُ الْإِيمَانَ فِي الْعَبْدِ قَالَ الَّذِي يُثْبِتُهُ فِيهِ الْوَرَعُ».

🖌 خانه اى که درآن قرآن زیاد خوانده شود ، خيرش زیاد گردد و به اهل آن وسعت داده شود و براى آسمانيان بدرخشد چنان كه ستارگان آسمان برای زمينيان می درخشند.
📚 كافى ، ج۲ ، ص۶۱۰