از پیامهای قرآنی جزء اول
🔴 از پیامهای قرآنی جزء اول / بخش 1
✅ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
🔹 به نام خداوند بخشنده ى مهربان
🔸 «بِسْمِ اللَّهِ» رمز عشق به خدا و توکّل به اوست. به کسى که رحمن و رحیم است عشق مىورزیم و کارمان را با توکّل به او آغاز مىکنیم، که بردن نام او سبب جلب رحمت است.(حمد/1)
✅ اللَّهُ یَسْتهَزِئُ بهِمْ وَ یَمُدُّهُمْ فىِ طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُون
🔹 خداوند آنان را به استهزا مىگیرد و آنان را در طغیانشان مهلت مىدهد تا سرگردان شوند.
🔸 کیفرهاى الهى، متناسب با گناهان است. در برابر «إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ»، «اللَّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ» آمده است.
🔸 از مهلت دادن و زیاده بخشىهاى خداوند، نباید مغرور شد. «یَمُدُّهُمْ فِی طُغْیانِهِم»(بقره/15)
✅ یَأَیهُّا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّکُمُ الَّذِى خَلَقَکُمْ وَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ
🔹 اى مردم! پروردگارتان که شما و پیشینیان شما را آفرید، پرستش کنید تا اهل تقوا شوید.
🔸 دعوت انبیا، عمومى است و همه مردم را دربر مىگیرد. «یا أَیُّهَا النَّاسُ»(بقره/21)
✅ قَالُواْ سُبْحَانَکَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّکَ أَنتَ الْعَلِیمُ الحْکِیمُ
🔹 فرشتگان گفتند: پروردگارا! تو پاک و منزهى، ما چیزى جز آنچه تو به ما آموختهاى نمىدانیم، همانا تو داناى حکیمى.
🔸 فرشتگان عالىترین نوع ادب را به نمایش گذاشتند. کلمات: «سُبْحانَکَ، لا عِلْمَ لَنا، عَلَّمْتَنا، إِنَّکَ، أَنْتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ، همه نشانهى ادب است.(بقره/32)
✅ وَ أَقِیمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّکَوةَ وَ ارْکَعُواْ مَعَ الرَّاکِعِین
🔹 و نماز را بپادارید و زکات را بپردازید و همراه با رکوع کنندگان، رکوع نمایید.
🔸 اصل فرمان نماز، با جماعت است. اساس دین بر حضور در اجتماع و دورى از انزوا و گوشه نشینى است. «وَ ارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِینَ»(بقره/43)
قرآن
🔴 در محضر قرآن کریم
✅ شَهْرُ رَمَضَانَ اَلَّذِى أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ هُدىً لِّلنَّاسِ وَ بَيِّناَتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمْ الْشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كَانَ مَرِيْضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُواْ اللَّهَ عَلَى مَا هَدَيٰكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۱۸۵)
🔹(روزه در) ماه رمضان، ماهى است كه قرآن در آن نازل شده است. (و قرآن كتابى است كه) هدایتگر مردم همراه با دلایل روشنِ هدایت و وسیله تشخیص حقّ از باطل است، پس هر كس از شما كه این ماه را دریابد، باید روزه بگیرد. و آنكس كه بیمار یا در سفر باشد، روزهاى دیگرى را به همان تعداد روزه بگیرد. خداوند براى شما آسانى مىخواهد و براى شما دشوارى نمىخواهد (این قضاى روزه) براى آن است كه شماره مقرّر روزها را تكمیل كنید و خدا را بر اینكه شما را هدایت كرده، به بزرگى یاد كنید، باشد كه شكرگزار گردید.
🔸«رمضان» از ماده «رَمض» به معناى سوزاندن است. البتّه سوزاندنى كه دود و خاكستر به همراه نداشته باشد. وجه تسمیه این ماه از آن روست كه در ماه رمضان، گناهان انسان سوزانده مىشود. ماه رمضان، ماه نزول قرآن مىباشد و تنها ماهى است كه نامش در قرآن آمده و شب قدر نیز در این ماه است. در تفسیر برهان از پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله نقل شده است كه فرمودند: تمام كتابهاى آسمانى، در ماه رمضان نازل شدهاند. ماه رمضان، بهترین ماه خدا است. آن حضرت در جمعه آخر ماه شعبان، خطبه مفصلى در عظمت ماه رمضان ایراد كردهاند كه در بعضى از تفاسیر و كتب روایى آمده است.
❇️ از پيامهای آیه
▫️ارزش رمضان، به نزول قرآن است. ارزش انسانها نیز مىتواند به مقدارى باشد كه قرآن در آنها نفوذ كرده باشد. «الّذى اُنزل فیه القرآن»
▫️هدایت، داراى مراحلى است: یک مرحله ى عمومى است؛ «هدى للناس» و یک مرحلهى خاصّ است؛ «و بیّنات من الهدى»
▫️وجوب روزه، بعد از یقین به حلول ماه رمضان است. «فمن شهد منكم فلیصمه»
▫️قضاى روزه بر مریض و مسافر واجب است. «فعدة من ایام اُخر»
▫️روزهى قضا، مشروط به زمان خاصّى نیست. «ایّام اُخر»
▫️احكام خداوند بر اساس آسانى و مطابق طاقت انسان است. «یرید بكم الیسر»
▫️عسر و حرج، واجبات را از دوش انسان بر مىدارد. «لایرید بكم العسر»
▫️روزهى قضا باید به تعداد روزهایى باشد كه عذر داشته است. «لتكملوا العدة»
▫️هدایت و توفیق انجام عبادات، از طرف خداست. تكبیر، نشان بزرگداشت خدا و عدم توجّه به خود و دیگران است. «لتكبّروا اللَّه على ما هداكم»
▫️روزه، زمینهساز هدایت انسان و سپاسگزارى اوست. «لتكبّروا اللَّه على ما هداكم و لعلّكم تشكرون»
دعای روز اول ماه مبارک رمضان
استاد مطهری
🟢 نماز، عنصری نیروبخش
🔹 انسان مدتى به کارى از کارهاى دنیا مشغول است، خسته مىشود؛ براى رفع خستگى محیط را عوض مىکند، به مسافرت مىرود، خود را از گرفتاریهاى زندگى منصرف مىکند، براى یک مدت موقت آن چیزهایى را که بر روحش فشار مىآورد فراموش مىکند، بار سنگین هموم و غموم محیط زندگى را موقتاً به زمین مىگذارد و خود را سبکبار مىسازد. در خلال این مدت روحش استراحت مىکند و بعد که برمىگردد، با نشاط تازه و نیروى تازه و قوه کار و فعالیت مضاعف برمىگردد.
🔸 انسان اگر تمناهاى دلش به او فرصت بدهد و وسوسههاى شیطانى او را به حال خود بگذارد و نمازى با توجه به خدا و انصراف از خلق و مشاغل روزانه بخواند، روحش سبکبار مىشود، اوج مىگیرد، قوى و نیرومند مىشود، صفا و جلا پیدا مىکند، طاقت و تحملش براى برداشتن بار مشکلات زندگى زیادتر مىشود، اعصابش آرامتر مىگردد.
🔸 نماز در منطق قرآن از جنبه روحى حکم منبع نیرویى را دارد: «وَ اِسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ اَلصَّلاةِ» (بقره/۴۵) از صبر و از نماز کمک بگیرید و از این دو منبع عظیم نیرو براى تقویت بنیه روح خود استفاده کنید.
📗 استاد مطهری، خطابههای اخلاقی، ج۲، ص۲۵۰
دعایت زودتر مستجاب میشود!
🍃 دعایت زودتر مستجاب میشود!
سید بن طاووس میفرماید: تا میتوانی مواظب باش دیگری را در محبت و دعا بر امام زمانت مقدم نداری و هنگامی که خواستی برای آن مولای عظیم الشأن دعا کنی با تمام وجود دعا کن.
🔻 مبادا فکر کنی او به دعای تو محتاج است، هرگز چنین نیست و هرکس چنین فکری کند بیمار است.
🔹 اینکه میگویم برای او دعا کن، فقط برای این است که او حق بزرگی بر تو دارد و بسیار در حق تو احسان نموده است و اگر قبل از دعا برای خودت برای او دعا کنی، ابواب اجابت زودتر به رویت گشوده میشود، زیرا تو با گناهت باب دعا را بر روی خود بستهای، ولی هنگامی که برای آن مولایی دعا کنی که از خواص درگاه خداست، به احترام او باب اجابت به رویت گشوده میشود و آنگاه خود و همه کسانی که در حقشان دعا میکنی بر خوان و احسان او نشسته و مشمول رحمت، کرم و عنایت الهی میشوید.
📚 نجم الثاقب، ج2،