#نهج_البلاغه

▫️أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّ الدُّنْیَا تَغُرُّ الْمُؤَمِّلَ لَهَا وَ الْمُخْلِدَ إِلَیْهَا، وَ لاَ تَنْفَسُ بِمَنْ نَافَسَ فِیهَا، وَ تَغْلِبُ مَنْ غَلَبَ عَلَیْهَا

🔹 اى مردم، دنیا آرزومندان و دل بستگان خود را فریب مى دهد و ارزش و اهمّیّتى براى کسانى که آن را با ارزش بدانند قائل نیست و بر آن کس که بر دنیا پیروز گردد سرانجام چیره خواهد شد»

✍ از آن جا که «حُبّ الدّنیا» ـ مطابق حدیث معروف ـ سرچشمه هرگونه گناه و خطاست، امام(علیه السلام) از حبّ دنیا شروع مى کند. شایان توجّه این که نکوهش از دنیا داران نشده; بلکه سخن از دنیاخواهان و عاشقان و دلبستگان به آن به میان آمده است.زرق و برق دنیا آن چنان دنیاپرستان را مغرور مى سازد که گمان مى کنند همه چیز جاویدان خواهد ماند ; ولى ناگهان مى بینند در یک حادثه ناگوار همه چیز بر باد مى رود ; مثلا محصول صدها سال از امکانات مادى در یک شهر با یک زلزله که گاه ده ثانیه بیش تر به طول نمى انجامد نابود مى شود. آرى، تکانى مى خورند و موقتاً بیدار مى شوند و باز در خواب غفلت فرو مى روند.

❓ قبل از فرا رسیدن مرگ، چگونه خود را مهیا کنیم؟

🌸 هدیه پل صراط.

🌷 وَ هَدیَةُ الصِّراطِ اَربَعَةُ اَشیاءَ»؛

و اما هدیه پل صراط چهار چیز است:

1- اِخلاصُ العَمَلِ: اخلاص در عمل.

چهل روز اخلاص در حرکات و سکنات و رفتار و گفتار، انسان را حکیم می‌کند.

2- وَ حُسنُ الخُلقِ: اخلاق نیکو.

3- وَ کَثرَةُ ذِکرِ اللهِ: ذکر فراوان خداوند.

4- وِ احتِمالُ الاَذِی: تحمـل آزار دیگــران.

📗اثنی عشریة فی المواعظ العددیة، ص325.

🔺 وَ قَالَ امیرالمومنین [علیه السلام] إِذَا لَمْ یَکُنْ مَا تُرِیدُ فَلَا تُبَلْ مَا کُنْتَ؛
▫️ اگر به آن چه که مى‌خواستى نرسیدى، از آنچه هستى نگران مباش.

📚 نهج‌البلاغه، حکمت 69

❇️ حضرت امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:

🔹 ما مِن بَلِیّةٍ إلّا و للّه‏ِ فیها نِعمَةٌ تُحیطُ بِها؛

🔸 هیچ گرفتارى و بلایى ‏نیست مگر آن که نعمتى از خداوند، آن را در میان گرفته است.

📚 منبع: بحار الأنوار: ج78، ص374، ح34

💠 امام علی علیه السلام فرمودند: أَلإمامَةُ نِظامُ الأُمَّةِ؛ امامت، نظام و سامان‌بخش امّت است. (غررالحکم، ج1، ص274)

🔸 شرح حدیث

🔹 رهبرى، عامل وحدت است. آنچه که اندیشه‌ها را در مسیر حق، هدایت مى‌کند، آنچه که مردم را از تفرقه نگاه مى‌دارد، آنچه به نیروها و نفرات و تلاشها جهت مى‌بخشد، و بالأخره آنچه به بى‌سروسامانى و آشفتگى در یک جامعه، پایان مى‌دهد، امامت است. در این صورت عامل رهبرى مى‌تواند نظام بخشد و سامان آفریند و محور وحدت گردد. همان‌گونه که یک نخ و رشته، دانه‌هاى تسبیح یا گردن‌بند را در یک خط به صف مى‌کشد و از پراکندگى و تشتّت و از هم‌گسیختگى و کم‌شدن و گم‌شدن حفظ مى‌کند، رهبرى نیز در جامعه، همین نقش را دارد. البته، وقتى که امّت هم از امام، پیروى کنند و از نظام‌بخش جامعه، اطاعت داشته باشند!

🔹 پیروى از پیشوا، شرط نخست بهره‌مندى جامعه از برکات ولایت و رهبرى است. نظام ولایت، امّت اسلامى را در مقابل نیروهاى دشمن و گرگ‌هایى که براى دریدن این پیکر، دندان تیز کرده‌اند، متّحد و مقاوم و منسجم و در نتیجه پیروز مى‌سازد. آنان که به محور وحدت آسیب برسانند، خواسته یا ناخواسته، دانسته یا ندانسته، به سود دشمن کار مى‌کنند. دلسوزى و صدق افراد را بامعیار تقویت ولایت و تحکیم مبانى وحدت مى‌توان شناخت. آنکه بر طبل تفرقه مى‌کوبد و تارو پود ولایت را از هم گسسته مى‌خواهد، جاهلانه یا مغرضانه همگام دشمن است.

📚 حکمت‌های علوی، استاد جواد محدثی