تفسیرالبرهان
🌷رفع #تنگدستی 🌷
🌟امام صادق علیه السلام 🌟
هرکس سوره #آل عمران را نوشته وهمراه داشته باشد، خداوند امرش را آسان نموده وروزی اش می دهد.
📚تفسیر البرهان
امام صادق علیهالسلام
🏷 صـف فـرشتـگان، پشـت سـرت
#امام_صادق_علیه_السلام :
✓ «إذا أذَّنتَ وأقَمتَ صَلّى خَلفَكَ صَفّانِ مِنَ المَلائِكَةِ ، وإذا أقَمتَ صَلّى خَلفَكَ صَفٌّ مِنَ المَلائِكَةِ».
⁙ «هر گاه اذان و اقامه بگويى، پشت سرت دو صف از فرشتگان به نماز مىايستند و هر گاه فقط اقامه بگويى، يك صف از فرشتگان پشت سرت نماز مىخوانند».
📚 الكافی: ج٣ ص٣٠٣ ح٨
جایگاه بیبدیل مادر
❇️امام صادق علیهالسلام فرمودند:
🔹«جاءَ رَجُلٌ إلی النَّبِیِّ (ص) فقالَ: یا رَسولَ اللهِ مَن أَبَرّ؟قالَ (ص): أُمَّک.
قالَ: ثُمَّ مَن؟ قالَ (ص): أُمَّک.
قالَ: ثُمَّ مَن؟ قالَ (ص): أُمَّک.
قالَ: ثُمَّ مَن؟ قالَ (ص): أَباک.»
🔸مردى نزد پیامبر صلیاللهعلیهوآله آمد و
◻️پرسید: «به چه كسى نیكى كنم؟»
◻️فرمود: «به مادرت.»
◻️گفت: «بعد از او؟» فرمود: «به مادرت.»
◻️گفت: «پس از او چه كسى؟» فرمود: «به مادرت.»
◻️بار دیگر گفت: «بعد از او؟» فرمود: «به پدرت.»
📚منبع: «بحارالأنوار، ج۷۴، ص۹۴»
ظرفیت های رفتار با پدر و مادر
💎 ظرافتهای رفتار با پدر و مادر
🔻امام صادق علیهالسلام:
«لا تَمْلَأْ عَيْنَيْكَ مِنَ النَّظَرِ إِلَيْهِما إِلّا بِرَحْمَةٍ وَرِقَّةٍ، وَلا تَرْفَعْ صَوْتَكَ فَوْقَ أَصْواتِهِما، وَلا يَدَيْكَ فَوْقَ أَيْدِيهِما، وَلا تَتَقَدَّمْ قُدّامَهُما.»
◻️چشمانت را جز از روی دلسوزی و مهربانی به پدر و مادرت خیره مکن؛
◻️صدایت را بر صدای آنان بلند مکن؛
◻️دستهایت را بالاتر از دستهایشان مبر؛
◻️ و پیش از آنان راه نرو.
📚 «بحارالأنوار، ج۷۴، ص۷۹»
امام صادق علیهالسلام
☀️امام صادق عليه السلام :
✨اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَسَمْتَ لى مِنْ قِسْمٍ اَوْ رَزَقْتَنىمِنْ رِزْقٍ فَاجْعَلْهُ حَلالاً طَيِّبا واسِعا مُبارَكا قَريبَ الْمَطْلَبِ سَهْلَ الْمَاْخَذِ فى يُسْرٍ مِنْكَوَ عافَيةٍ وَ سَلامَةٍ وَ سعادَةٍ اِنَّك عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ.✨
امام صادق عليه السلام :
خدايا! بر محمّد و خاندان او، درود فرست و آنچه را برايم قسمت كرده و يا روزى نموده اى، حلال، پاك، فراوان، با بركت، دست يافتنى و آسان به دست آمدنى قراربده، با راحتى، عافيت، تندرستى و خوش بختى از سوى خود مقرر كن! به درستى كه تو بر هر چيز توانايى.
بحارالأنوار، ج 89، ص 377، ح 66.