🔴 تصویرگری در قرآن
✅ یکی از جلوه‌های زیبا و باشکوه قرآن، آن است که از تمامی روش‌ها و ابزارها برای حیات‌بخشیدن به مفاهیم و حقایق بهره می‌جوید و به الفاظ روح و طراوت می‌بخشد. قرآن با این اسلوب بدیع، معارف بلند و ژرف خود را در سطح فهم بشر تنزّل داده و با ترسیم دقیق حقایق در تصاویر و صحنه‌هایی زنده، معقول را محسوس، مخفی را آشکار، غایب را حاضر، دور را نزدیک و مبهم را روشن ساخته است. به این چند مثال قرآنی توجه نمایید:
🔹«تقوی» را می‌بینیم که به صورت زاد و توشه‌ای نیکو برای سفر آخرت انسان، مجسّم گردیده است. (بقره/۱۹۷)
🔸«ایمان به خدا» را هم‌چون ریسمانی محکم می‌یابیم که هیچ‌گاه گسستنی برای آن نیست. (ابراهیم/۲۶-۲۴)
🔹«دین خدا» را به صورت نیکوترین رنگ‌های جهان هستی مشاهده می‌کنیم. (بقره/۱۳۸)
🔸«نماز» را به صورت انسانی زنده می‌بینیم که همگان را به خوبی‌ها فرا می‌خواند و از بدی‌ها نهی می‌کند. (هود/۸۷)
🔹«قرآن» را به صورت سخنی سنگین و وزین (قول ثقیل) می‌بینیم. (مزمل/۵)
🔸«آیات محکم» قرآن را هم‌چون مادری می‌بینیم که آیات متشابه به آن پناه می‌برند. (آل‌عمران/۷)
🔹«اعمال خود» را به صورت کالایی می‌یابیم که پیش از خود ارسال نموده‌ایم و در نزد خداست و همان را از خدا تحویل می‌گیریم. (بقره/۱۱۰)
🔸«سستی در انجام وظایف دینی» به صورت لغزیدن پا، به نمایش گذاشته شده است. (نحل/۹۴)
🔹«حق» را چنان می‌یابیم که به شدت بر سر باطل کوبیده می‌شود و آن را می‌شکافد و به هلاکت می‌رساند. (انبیا/۱۸)
🔸«گناه» را به صورت بار سنگینی می‌بینیم که گنه‌پیشگان آن را بر دوش می‌کشند. (انعام/۳۱)