🟢 معیار شیعه بودن در بیان امام باقر(ع)

🔹 جابر بن عبدالله انصاری روایتی از امام محمد باقر(ع) نقل کرده است که در آن، برخی خصوصیّات شیعیان اهل نجات بیان شده است. در آن روایت حضرت باقرالعلوم(ع) ادعای تشیّع و دوست داشتن اهل‌بیت«ع» را به تنهایی برای اثبات تشیّع و رستگاری کافی ندانسته، می‌فرمایند: ای جابر! به خدا سوگند شیعه ما نیست، جز کسی که تقوا داشته باشد و از خداوند اطاعت کند؛ «فَوَ اللَّهِ مَا شِیعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ» (کافی، ج2، ص74)

🔸 سپس، امام«ع» به بیان بعضی از نشانه‌های شیعیان پرداخته، می‌فرمایند: شیعیان شناخته نشوند، جز با فروتنى، خشوع، صداقت، امانت‌داری، مداومت بر ذکر و یاد خدا و تلاوت قرآن، اهتمام به نماز و روزه، نیکى به والدین، گره‌گشایی از همسایگان فقیر، قرض‌داران و یتیمان، و سخن گفتن دربارۀ مردم، فقط به خیر و نیکی.

🔹 در بخش دیگری از آن روایت شریف می‌خوانیم: از خدا پروا کنید و براى آنچه نزد خداست عمل کنید، خداوند با هیچ‌کس خویشى ندارد، محبوب‌ترینِ بندگان خداوند عزّوجلّ و گرامی‌ترینشان نزد او، با تقواترین و مطیع‌ترینِ آنهاست.

🔸 اى جابر! به‌خدا جز با اطاعت خداى تبارک‌وتعالى، تقرّب به او ممکن نیست. همراه ما برات آزادى از جهنّم نیست و کسی بر خداوند حجّت ندارد.

🔹 در فراز آخر حدیث نیز امام باقر«ع» می‌فرمایند: هرکه مطیع خدا باشد، دوست ماست و هرکه از خدا نافرمانى کند، دشمن ماست. ولایت ما جز با عمل کردن و جز با ورع به‌دست نمی‌آید؛ «مَنْ کَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً فَهُوَ لَنَا وَلِی وَ مَنْ کَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَایتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ»

📚 برگرفته از کتاب تجلیه؛ اثر آیت‌الله مظاهری، ص 64