حضرت عبدالعظیم –علیه السلام- فرزند عبدالله بن علی از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی –علیه السلام- است و نسبش با چهار واسطه از ائمه‎ی اطهار به آن حضرت می‌رسد. پدرش عبدالله نام داشت و مادرش فاطمه.

حضرت عبدالعظیم –علیه السلام- در سال 173 هجری قمری در شهر مقدّس مدینه متولد شده‎اند. ایشان در 79 سال عمر با برکت‎شان حضور و امامت چهار امام معصوم یعنی امام موسی کاظم -علیه السلام-، امام رضا -علیه السلام-، امام محمّد تقی -علیه السلام- و امام علی النقی -علیه السلام- را درک کرده‌اند.

حضرت سیدالکریم –علیه السلام- از نوادگان امام حسن مجتبی –علیه السلام- هستند و به سادات حسنی شهرت دارند. ایشان از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمّه اطهار –علیهم السلام- و از چهره‌های بارز و محبوب و مورد اعتماد نزد اهل بیت و پیروان آنان بود و در مسائل دین، آگاه بوده و به معارف مذهبی و احکام قرآن شناخت و معرفتی وافر داشت.

ستایش‌هایی که ائمّه اطهار –علیهم السلام- از او به عمل آورده‎اند، نشان دهنده‎ی شخصیت علمی و مورد اعتماد اوست. حضرت امام هادی –علیه السلام- اشخاصی را که سؤال و مشکلی داشتند، راهنمایی می‌فرمودند که از حضرت عبدالعظیم الحسنی –علیه السلام- بپرسند و او را از دوستان حقیقی خویش می‌شمردند.

در آثار علمای شیعه نیز تعریف‌ها و ستایش‌های عظیمی درباره‎ی او به چشم می‌خورد. آنان از او به عنوان عابد، زاهد، پرهیزکار، دارای اعتقاد نیک و صفای باطن و به عنوان محدّثی عالی‌مقام و بزرگ یاد کرده‌اند. در روایات متعدّدی نیز برای زیارت حضرت عبدالعظیم –علیه السلام-، ثوابی همچون ثواب زیارت حضرت سیّد الشّهدا امام حسین –علیه السلام- بیان شده است.

زمینه‌های مهاجرت حضرت عبدالعظیم -علیه السلام- از مدینه به ری و سکونت در غربت را باید در اوضاع سیاسی و اجتماعی آن عصر جستجو کرد. خلفای عباسی نسبت به خاندان حضرت پیامبر –صلی الله و علیه و آله- و شیعیان بسیار سختگیری می‌کردند. یکی از بدرفتارترین این خلفا، متوکل عباسی بود که خصومت شدیدی با اهل بیت -علیهم السلام- داشت. تنها در دوره‎ی او چندین بار مزار حضرت امام حسین -علیه السلام- در کربلا تخریب و با خاک یکسان شد.

رحلت آن حضرت در تاریخ 15 شوال سال 252 قمری اتفاق افتاد. خبر درگذشت این نواده‎ی رسول اکرم -صلّی الله علیه و آله- دهان به دهان گشت و مردم با خبر شدند و جامه‌های سیاه پوشیدند و بر در خانه‎ی حضرت عبدالعظیم الحسنی -علیه السلام- گریان و مویه کنان گرد آمدند؛ پیکر مطهر او را غسل دادند. تابوت او را بردوش گرفتند و با جمعیت انبوه عزادار به سوی باغ عبدالجبار تشییع کردند و پیکر مطهرش را در ری دفن کردند.